In de interne competitie van Denk en Zet werden vier partijen gespeeld. De gebroeders Van de Berge troffen elkaar op het schaakbord en de jongste telg Marcel speelde met de witte stukken en probeerde het de nummer twee zo moeilijk mogelijk te maken. Nadat de stukken ontwikkeld waren bleef er voor Marcel alleen wat loperzetjes over waarna Johnny het inititatief nam door op de koningsstelling een stuk te offeren tegen twee pionnen. Door de speelervaring van de oudere Johnny was de partij hierna snel in zijn voordeel beslist waardoor hij vaster op de tweede plek komt te staan. 

Jan van der Sleen speelde tegen Raymond Leemryze en laatstgenoemde had een vliegende start met zijn paard en stond pardoes voor Van der Sleens koning.  Hierdoor was Van der Sleen zo van streek dat hij een aantal zetten verkeerd behandelde en zelf zijn toren insloot. Dit gaf Leemryze vleugels in de ontwikkeling waardoor Van der Sleen niet aan spelen toe kwam en mat onvermijdelijk was. 

Spanning was er op het bord bij Bart Hertog tegen subtopper Ibrahim Bajramovic. Het spel ging gelijk op totdat Bajramovic zijn koningsvleugel verzwakte. Hier maakte Hertog schoon gebruik van en dirigeerde zijn stukken naar de zwakke stelling waarna deze uit elkaar viel. Door de gretigheid van Hertog verzuimde hij zelfs om op de vierentwintigste zet de dame te vangen. Voor het eindresultaat was dit al niet meer beslissend omdat mat niet te vermijden was. 

Als laatste speelde Wilco Lindhout met wit tegen Andries de Meyer. Een wat tamme partij was het gevolg waarin de Meyer zijn twee torens op een lijn positioneerde. Dit gaf Lindhout behoorlijk wat denkwerk om zijn b2 pion te verdedigen en ook zijn stukken aanvallend te houden. Nadat de Meyer inzag dat hier ook niets te halen viel besloot hij het spel te vereenvoudigen door de dames te ruilen. Lindhout had dit wat verder doorgerekend en zag hier stukwinst in waarna de Meyer opgaf.