Met zeven overwinningen uit zeven wedstrijden kan met recht gezegd worden dat het A-team on the jazz was dit seizoen. De laatste ronde werd aangetreden in en tegen Koudekerke. Het was een tijd geleden dat een Denk en Zet team in Koudekerke speelde en beide verenigingen hebben nog steeds veel overeenkomsten bleek bij aankomst. Het geldkistje, de zelf te turven consumpties, de prijzen van de consumpties (een euro voor een fris en biertje), de zelfbediening en natuurlijk de sympathieke leden ;-) De grootste “tegenstelling” tussen deze twee verenigingen betreft de fysieke locatie: in de tweede klasse dit jaar is de grootste afstand tussen welke twee verenigingen ook, die tussen Koudekerke en Scherpenisse. Een onvervalste Far West versus Far East als in Rocky IV? De zon scheen tijdens de reis richting het verre westen, dus het zou wel gaan meevallen met die Koude(kerkse) oorlog.
Koudekerk(enaar)se teamleider Johan Paauwe gaf in zijn welkomstwoord terecht al aan dat er weinig op het spel stond voor beide teams: ongeacht de uitslag eindigt Koudekerke boven in de middenmoot en Denk en Zet A is kampioen. Derhalve had Paauwe wel een mooie uitslag in gedachten. Een voorspellende gave of self fulfilling prophecy wellicht, maar de mooi gedachte eindstand van 2-2 die er daadwerkelijk kwam, was zeker niet het gevolg van salonschaak of matchfixing . Op alle vierde borden werd voluit geschaakt.
Peter van de Breevaart sloeg een remiseaanbod af en probeerde op het vierde bord met een kwaliteitsoffer een koningsaanval op te zetten en investeerde hierin nog al wat tijd. Paauwe gaf geen krimp en wist na de opgeschoven zwarte centrumpion geneutraliseerd te hebben met gedegen spel de gastheren op voorsprong te zetten (1-0). Zo eindigt van de Breevaart senior zoals hij dit seizoen begon. Tussen deze verliespartijen zaten allemaal winstpartijen en is 5 uit 7 een mooie seizoensscore.
Basisspeler Olaf van der Sloot was verhinderd en derhalve mocht Joost van Eenennaam zijn debuut maken in het A-team. Hij deed dit met verve door op het derde bord Ingvar Nordin te verslaan. In het begin draaide het erom of van Eenennaam zijn centrumpionnen met succes kon verdedigen. Zo nee, dan zou zijn stelling instorten en zo ja, dan zou hij deze pionnen kunnen doorspelen en de zwarte stukken insnoeren. Dit laatste gebeurde en ook nu bewees van Eenennaam een supersub te zijn (1-1). Alle invallers scoorden trouwens een persoonlijke 100% score. Naast van Eenennaam boekte Dig de Graaf 1 en Bart Hertog 2 overwinningen. Basisspeler van der Sloot had dit seizoen met 5,5 uit 6 ook een mooi resultaat, zeker gezien hij vaak op het eerste bord zat.
De partij op het tweede bord ging gelijk op en het was dan ook niet verwonderlijk dat Rick van de Breevaart en Mattis van Doeselaar remise overeenkwamen (1,5 – 1,5). Met 4 uit 8 een 50% score voor van de Breevaart junior, waarvan de meeste keren op het tweede of eerste bord. En als enige speler heeft Rick alle partijen van zowel ZSC als het avondteam meegespeeld. Een compliment waard.
Sebastiaan Koedoot en Paul van der Velden deden een soort paardendans op het eerste bord. Voorzichtig afwachtend spel van beiden deed de weegschaal in evenwicht en de stelling redelijk dichtgeschoven houden. Toen uiteindelijk de c-lijn openkwam ging alles voor beide zijden net niet (toch eerst bxc6 moeten spelen alvorens cxd5 om het veld c6 vrij te maken voor de witte toren) en werd na ruil van de torens tot remise besloten in een stelling waarin zwart wel iets beter stond, maar de juiste witte verdediging (zettenherhaling) ondanks de tijdnood duidelijk was. Koedoot is met 6 uit 7 absolute topscoorder van dit team, maar dan wel op gemiddeld het derde bord.
Einduitslag 2-2. Een unieke uitslag na zeven overwinningen voor ons vlaggenschip. Maar beide partijen konden daar op voorhand en ook achteraf vrede mee hebben. Far East en Far West meet in the middle: zo behoren koude oorlogen ook te eindigen.
Kampioen. Het is dus toch wel degelijk mogelijk met 15 wedstrijdpunten en 24,5 bordpunten (gezien de ontknoping in de eerste klasse, kan ik deze opmerking toch echt niet laten). Kampioenschap was aan het begin van het seizoen toch wel de doelstelling c.q. het plan. En zoals de teamleider van een echt A-team betaamt: I love it when a plan comes together…