Het keizer systeem staat er in de eerste ronden om bekend dat er nogal wat fluctuaties kunnen zijn in de stand. Sta je de ene week nog op één, de andere week kun je uit de top 5 gekelderd zijn. Dit komt niet door het inzetten van verdubbelaars of jokers, maar heeft te maken met de mathemathische wijze van het berekenen van de keizerpunten: elke ronde wordt het puntentotaal van een speler herrekend op basis van zijn (onze senioren zijn allemaal mannen) eerdere resultaten op basis van de ranglijst van de week ervoor. Een erg cryptische bechrijving, maar feitelijk komt het erop neer dat bij winst of verlies de eerste ronden er over heel wat haasjes tegelijk wordt gesprongen, simpelweg, omdat iedereen qua keizerpunten nog erg dicht bij elkaar staat (mocht je een en ander willen narekenen, dan moet je naar de opbouw van de keizerpunten van een specifieke speler kijken na de huidige ronde 3 en de ranglijst na ronde 2 erbij pakken om te zien hoe dit berekend is. Zo kun je dit elke week doen om te kijken of het keizerprogramma wel een eerlijk regime voert).
Net terug van zijn bezoek aan China hoeft Raymond Leemreijze niets meer te worden bijgebracht over het fenomeen keizer. In dit voormalige keizerrijk (tot begin twintigste eeuw) werden de keizerpunten vermoedelijk ook bepaald door slagen onderling: winner takes all, loser standing not at all (compleet van de ranglijst afgeveegd). Guido van de Breevaart gedroeg zich in dit geval als een soort Mongool. Als een echte Dzjengis Khan (die man is lang geleden geboren in Mongolië en veroverde China) wist hij de Chinese muur van Leemreijze te slechten mede dankzij gebruik te maken van een irritant ver opgerukte voetman op de zesde rij en gebruik te maken van de positie van de niet gerokeerde zwarte keizer. Een paardvork (jaja, die gebruikte Khan ook) deed keizer Leemreijze capituleren. Gelukkig voor hem mag hij gewoon op de ranglijst blijven staan.
Daarvoor had dezelfde van de Breevaart aan Joost van Eenennaam gevraagd hoe het hem afging in het doorbreken van de Poortvlietse muur. De verdediger van die muur Corné Niemantsverdriet gaf toen zelf al aan dat van Eenennaam dat heel goed afging. Ware woorden, want dankzij de ijzersterke zwarte loper(diagonaal) wist van Eenennaam al snel een bres te slaan in de witte muur en viel het witte bolwerk snel in elkaar. Een snelle en goede overwinning van een potentiële kampioenskandidaat (2,5 uit 3). Niemantsverdriet staat op zijn befaamde minimale doelscore.
Wilco Lindhout probeerde de andere man uit Poortvliet Jan de Graaf te vloeren door diens witte muur te verzwakken door op b2 in te slaan. Vergiftigde pion? Het witte paard op c3 stond ongedekt, dus het leek op het eerste oog misschien wel te kunnen, maar het andere witte paard kon gelijk naar b5 om deze te dekken en de velden van de zwarte dame verder in te snoeren. Lindhout probeerde nog om via zijn paard naar b4 de pion op c2 dubbel aan te vallen, maar via het stabiele loper b3 verdedigde de Graaf alles en kon de zwarte krijgsdame nergens meer naar toe. Na toren b1 zou ze vallen. Lindhout redde zijn dame door een creatieve tactiek, welke drie pionnen opleverde ten koste van 2 lichte stukken, maar meer dan dat was het niet. De Graaf voerde dit voordeel met vaste hand naar winst.
Ditzelfde resultaat behaalde Rick van de Breevaart tegen Daniël Scherpenisse. Hier geen heftige offers of harde veldslagen. Scherpenisse dacht goed na en speelde een lange pot, maar uiteindelijk wist van de Breevaart via zijn actievere stukken de weg naar boven weer te vinden.
De langste slag was die tussen Johnny van den Berge en Sebastiaan Koedoot. Hier ook geen wilde taferelen. Ook hier was de ijzersterke zwarte loper(diagonaal) de inleiding tot de beslissing. Opeens stonden allerlei zwarte stukken op de eerste drie rijen en hadden daarbij twee pionnen meegenomen. Na een pionvork was het pleit beslecht, zeker omdat van den Berge geen trucs meer kon uitvoeren, omdat de zwarte koning veilig genoeg stond achter een verbrokkelde muur.
Door deze uitslagen is de keizerdynastie aan de top weer een andere, maar zoals de Chinese geschiedenis leert kan dat een veldslag later weer heel anders zijn.