Het begon allemaal wat tammetjes deze vrijdagavond. Bij alle zes de partijen werden de stellingen voorzichtig opgezet en leek het wachten op de remises. De eerste partij waar het evenwicht verstoord werd was die tussen Adrian Stoutjesdijk en Johnny van den Berge. Van den Berge overzag pionverlies, waarbij opeens allerlei stukverbindingen anders werden voor beide partijen. Het gevolg hiervan was dat de heren een geheel ander plan trokken en andere (nood)verbindingen gingen leggen, wat dan weer resulteerde in een bord met uitelkaargeslagen stukken all-over-the-board. Misschien dat daarom het vijandelijk paard aan de rand toch opeens niet zo een schand was aldus Stoutjesdijk.
Maar ondanks die irritante knol wist Stoutjesdijk het hek van de wei dicht te houden. En of het nu de aparte stelling was, dan wel het aura wat de laaste weken rond de junior hangt, maar ook nu werd er misrekend door zijn tegenstander: de voorgaande twee weken leverde dit Stoutjesdijk een dame op, deze avond moest hij het 'slechts' stellen met een kwaliteit en een paar pionnen meer. Dit bleek voldoende om niet in lokzetjes van van den Berge te trappen en de overwinning te pakken. Je tegenstander in een misrekenstelling lokken is ook een kwaliteit. Junioren – Senioren 1-0.
Vlak nadat in bovenstaande partij het equilibrium werd doorbroken vond Daniel Scherpenisse het ook tijd om in zijn partij wat schermutselingen op te zoeken. Hij dirigeerde zijn koningspionnen naar voren, waardoor de twee lijnen voor zijn koning alsmede die van Hans Smits wat tochtig werden. En met het grote materiaal nog op het bord wordt een tochtgat al snel een open deur, waardoor de koning (on)gewenste bezoekers op audiëntie krijgt. Smits leek op tijd om in twee zetten zijn dame van de damevleugel naar de koningsvleugel te bewegen om zo haar gemaal bij te staan. Hij vergat echter om de tweede zet uit te voeren, waardoor ze niet verder kwam dan het centrum en lijdzaam moest toezien hoe Scherpenisse zijn eerste overwinning boekte. Junioren – Senioren 2-0.
Ook junior Juan de Graaf wist goede zaken te doen. Tegen Raymond Leemreijze kon hij voorkomen dat zijn tegenstander rokeerde. Omdat hij zelf wel zijn koning acher de veilige paaltjes kreeg, kon hij al zijn stukken richting de witte koning sturen. De arme monarch werd zo een beetje midden op het bord omsingeld door zwar(t)e rivalen en moest nu zelf lijdzaam toezien dat zijn vazallen bezweken onder de dreigingen uitgaande van het zwarte cordon. De overmacht was simpelweg te groot. Junioren – Senioren 3-0.
Joost van Eenennaam zou het junioren feest compleet kunnen maken. Hij moest dit dan doen door Rick van de Breevaart te vloeren. Van de Breevaart wenste niet mee te werken aan dit feest en wist via een mooi schijnoffer van zijn zwarte paard op g3 een kwaliteit te winnen. Van Eenennaam laveerde zijn koning naar de andere (dame)vleugel, waarna hij probeerde om met de dame, loper en paard en het lichte ruimteoverwicht de zwarte koningstelling te belagen. Van de Breevaart hield met zijn dame controle over de juiste velden en wist de angel uit de witte aanval te halen toen hij na koning e8 en via loper c6 het witte paard kon elimineren. De eerste verliespartij voor van Eenennaam dit seizoen. Junioren – Senioren 3-1.
Het was ook de avond dat Jan de Graaf zijn eerste verliespartij te verwerken kreeg. Sebastiaan Koedoot wist een drukstelling op te bouwen op de zwarte koningstelling, maar zoals te doen gebruikelijk verdedigde de Graaf secuur. Toen de tijd voor beiden nijpender werd besloot Koedoot zijn paard niet te offeren op h7 (wat achteraf bij een juiste voortzetting direct winnend zou zijn, maar silliconen en brein zijn nog gescheiden), maar voor meer zekerheid te gaan door de druk te handhaven. Wellicht door deze blijvende druk greep de Graaf twee zetten later mis en verloor pardoes een toren en de partij.
Corné Niemantsverdriet en Ibrahim Bajramovic speelden een leerzaam toreneindspel. Vanuit het middenspel leek er weinig aan de hand. In een pionneneindspel met beide een toren en een licht stuk stonden de koningen goed, maar na afruil van de lichte stukken bleek er opeens een wit pionnetje meer te zijn. Ga je dan met de toren aanvallen of verdedigen en welke rol speelt de koning in dit geheel? Uiteindelijk bleek het witte pionnetje toch echt wel een pion te zijn die Niemantsverdriet de overwinning bracht.
Een tam begin eindigde in uiteindelijk zes remiseloze partijen, uitgedrukt in 5-1 voor de leeftijdsjongsten. Wellicht dat het in slaap sussen van de senioren door een wat tammer begin de nieuwe en juiste strategie is van de junioren.