Alsof er nooit een zomerstop is geweest bonden acht schakers de strijd weer met elkaar aan op de schaakzolder in Scherpenisse. Hoewel de schakers hun ritme nog moeten opbouwen vielen er geen verrassingen in de eerste ronde van de interne competitie. 
 
De eerste game-on and -off betrof de partij tussen Sebastiaan Koedoot en Raymond Leemreijze. Al na enkele zetten sloeg de vlam in de pan, waarbij Koedoot de dames afwisselde en een sterke doorgeschoven pluspion in het centrum creeerde. Door deze voorpost kon Leemreijze zijn stukken niet ontwikkelen en kon Koedoot de druk opvoeren op de zwarte stelling. Een wit paard-maneuvre leidde tot het ineenstorten van de zwarte stelling, waardoor Koedoot vier pionnen voorkwam. Toen Leemreijze een paard met het verkeerde stuk toesloeg hield hij het voor gezien.
 
De tweede partij die klaar was betrof een gedeeltelijke reprise van de openingsronde van vorig jaar. Ook toen speelden Van de Breevaart junior en senior tegen elkaar. Eveneens als toen had junior de witte stukken. En ook toen kwam er een boeiende partij op het bord. Nu was het echter junior die aan het langste eind trok: wederom werd bewezen dat een toren, loper en paard tegen een dame toch beduidend sterker is.
 
Corne Niemantsverdriet maakte al snel zijn strategie voor dit seizoen, een minimale-50%-score te behalen, duidelijk. Met de witte stukken bood hij na 5 kwartier spelen remise aan. Zijn tegenstander Johnny van de Berge wou niet aan deze strategie meewerken en speelde door. Terecht naar iets later bleek, want via een combinatie won hij een pion in de overigens bijna dicht geschoven stelling.. Toen Niemantsverdriet het voordeel van de controle van de open h-lijn niet kon behouden leek de strijd zich definitief in het voordeel van van de Berge te gaan ontwikkelen. Deze strijd had echter veel langer kunnen - en moeten - duren, maar na een fingerslip van Niemantsverdriet was het einde wel heel erg abrupt.
 
Dubbel succes in familie van de Berge moest komen van Marcel van de Berge die het met de zwarte stukken opnam tegen Jan van de Sleen. In een Schotse opening verbruikte van de Sleen meer tijd en kwam zo langzamerhand toch wel in tijdnood. Daarbij bleef van de Berge koel en verdedigde keurig de aanval van van de Sleen. Nadat van de Berge via een tussenschaak een paard won was het pleit snel beslecht.