Naast twee externe duels werden er deze herfstachtige vrijdagavond 17 maart drie partijen in de interne competitie afgewerkt. Wilco Lindhout bereikte de vijfde positie door Raymond Leemreijze te verslaan. Hans Smits en Juan de Graaf hadden het mooiste uitzicht en de meest tochtige lokatie zo vlak bij het raam. Wellicht dat deze factoren bijdroegen aan de overeengekomen remise.  Tenslotte wist Johnny van den Berge eindelijk eens van Theo Blonet te winnen. Beide heren hadden de avond ervoor remise gespeeld met het B-team in en tegen Souburg C, net zoals het B-team als geheel remise speelde: Joost van Eenennaam won en Jan de Graaf verloor (op tijd). Hiermee staat het B-team in de tweede klasse net boven de gevarenzone, maar afhankelijk van de uitslagen in de laatste ronde kan ze hier nog in belanden, waarbij in het worst case scenario er zelfs nog directe degradatie zou kunnen volgen.

Het a- en c-team werkten hun potjes af in respectievelijk de krochten en zolderkamer van de eerste en derde klasse avondcompetitie. Het A-team zou tegen Landau A  broodnodige punten moeten vergaren om (in)directe degradatie te ontlopen, welke zelfde boodschap de teamcaptain van Landau ongetwijfeld ook aan zijn teamspelers had gegeven. Het C-team had theoretisch nog kans op het kampioenschap, maar dan moest wel koploper De Zwarte Dame C geklopt worden. Welnu, beide teams slaagden erin om met 3-1 te winnen! Dat gaf achteraf de geluiden van de stormachtige en soms huilende wind alsmede de piepende zolderdeur nog een extra dimensie aan deze mooie karakteristieken van de schaakzolder.

Dat wat het combinatieteam ZSC afgelopen zaterdag niet lukte tegen Landau 2, lukte nu dus wel: winnen van de Axelnaren. Ging het er toen om, om de kansen op het kampioenschap nog open te houden, nu betrof het de strijd om de overlevingskans te maximaliseren. Werd de wedstrijd afgelopen zaterdag in heerlijk ontluikend lenteweer gespeeld, nu was een donker, nat en stormachtig weertype de setting.

Een andere tegenstelling bleek (gelukkig voor ons) de uitslag in de partij tussen Ronald de Pooter en Sebastiaan Koedoot te zijn. Daar waar Koedoot afgelopen zaterdag tegen een 0 aanliep in het hele vroege middenspel, mocht hij nu in het eindspel dankzij een actievere toren en een wandelkoning een punt voor Denk en Zet noteren. En na alle genoemde tegenstellingen, waren er ook overeenkomsten in dit individuele tweeluik: beide keren wonnen de witte stukken alsmede werd er in beide partijen tegenovergesteld gerokeerd, waarbij de lang rokerende personen wonnen.

Kort daarvoor zag op het eerste bord Wim Sinke zich genoodzaakt om het remise-aanbod van Olaf van der Sloot te accepteren. Iets minder kort daarvoor had Peter van de Breevaart op het vierde bord de dit seizoen sterk spelende Mark Zootjes geklopt in zijn typische stijl. En heel kort nadat de voorsprong van 2,5 - 1,5 een feit was gaf Theo de Putter zijn partij tegen Rick van de Breevaart remise. Hoewel van de Breevaart gedrongener stond was deze bijna dichtgeschoven stelling met veel pionnen en ongelijke lopers een typisch gevalletje van gewoon niet verder kunnen komen.

Deze uitslag betekent voor ons vlaggenschip dat directe degradatie uit de eerste klasse is ontlopen. In de laatste ronde zal een onderling duel tussen Landau A en De Zwarte Dame A bepalen wie er dan direct degradeert. De strijd om de op een na laatste plaats (te ontlopen) ligt nog volop open, welke positie mogelijk een promotie / degradatie duel met de nummer twee van de tweede klasse betekent, welke - net als de kampioen van die klasse - ook nog niet bekend is. Derhalve is het resultaat van de laatste wedstrijd zeker nog van belang.

Het C-team stond bij aanvang voor een lastige opgave. De Zwarte Dame C had tot deze ronde nog maar één wedstrijdpunt afgestaan en een gat van vier punten geslagen met ons C-team, waarbij ons C-team in de nek gehijgd werd door de con-collegiale verenigingen en hun teams. Een goed resultaat was dus nodig: niet zozeer om de theoretische kans op het kampioenschap in deze derde klasse open te houden, maar meer om te proberen de tweede plaats vast te houden, welke recht geeft om het een-na-laatste team van de tweede klasse uit te dagen voor een promotie / degradatie duel.

Hoewel Corné Niemantsverdriet op het vierde bord een paardvork op dame/ toren / loper kreeg voorgeschoteld tegen Jaap van Oosten hield hij - zoals dit seizoen vaker in de interne competitie bewezen - het hoofd koel en voor moraal te zorgen door de overwinning te grijpen. Jan de Graaf zette op het eerste bord zijn ongeslagen reeks bij het C-team voort via een zege op Herman Schoonakker. Met 6 uit 7 een goed scorend vermogen.

Ook Andries de Meyer is een voorbeeldig puntenpakker. Tegen Gayan den Hollander verzuimde hij echter om zijn 100% score te handhaven. Via een juiste tussenzet met de dame leek hij zijn stukwinst veilig te stellen, echter de zet erna dacht hij nog meer druk te kunnen zetten op de toren van den Hollander, daar waar hij zijn aangevallen (extra) loper gewoon had kunnen terugtrekken. Nu deed den Hollander op zijn beurt de juiste tussenzet: via schaakgeving met de toren wist hij deze toren aan de misere te onttrekken en kon daarna de loper alsnog slaan. De pion extra van de Meyer die resteerde ging er uiteindelijk in het toreneindspel vanaf, zodat remise en de teamoverwinning een feit was. Een uitslag die uiteindelijk ook in de langste partij van de avond tussen Ibrahim Bajramovic en Flip Meijaard op het bord kwam.

Met twee wedstrijd- en bordpunten minder dan De Zwarte Dame C lijkt het kampioenschap schier onmogelijk, maar het C-team kan dan alvast zeggen dat ze van de kampioen gewonnen heeft. Ook voor dit team van ons is van belang om de laatste wedstrijd een goed resultaat neer te zetten om minimaal de tweede positie te handhaven.

Kortom, alle drie de Denk en Zet teams hebben nog wat om voor te spelen in de laatste ronde van de reguliere avondcompetitie en hebben hierbij alles in eigen hand.