Op deze vrijdag vooravond, waarbij het gerucht ging dat het in Brabant mistiger was dan in Zeeland, wist iedereen min of meer tijdig de zolder te bereiken in Scherpenisse. Niemand bleek verdwaald te zijn, sterker nog de vereniging mocht wederom een (hopelijk) nieuw lid begroeten alsmede werden de Goese bezoekers die de oversteek van de Oesterdam hadden gemaakt van harte welkom geheten. Denk en Zet C had deze avond ook nog moeten spelen, maar de tegenstander had al aangegeven dat ze niet genoeg mensen op de been kon brengen (niet te wijten aan de mist trouwens).

Er wordt wel eens gezegd dat mist soms een vreemde uitwerking heeft op mensen (in ieder geval zullen geluiden in de mist nooit meer hetzelfde zijn voor degenen die de film 'The Mist' hebben gezien). Het leek dit keer nog langer rumoeriger dan anders, alvorens iedereen achter de borden zat. Dat wil zeggen wat de partijen in de interne competitie betrof, want de teamwedstrijd tussen Denk en Zet A en Goes B was al lang en breed aan de gang alvorens de interne competitiespelers de mist-onrustigheid van zich af wisten te schudden en achter de borden plaats namen.

Zowel in de interne als externe competitie werden er vier individuele wedstrijden gespeeld. Daar waar de 'interne' partijen later aanvingen, waren ze allemaal eerder klaar dan de 'externe' partijen. Juan de Graaf en Daniel Scherpenisse spanden hierbij de kroon. Waarschijnlijk dachten ze beiden dat ze een thematische voorbeeldpartij aan het spelen waren. Educatief op dat front was het zeker. Naast normale ontwikkeling besloten ze op zet negen en zet tien maar eens voor te doen wat nu precies de betekenis is van de termen 'helpmat' en '(semi-)stikmat'. Scherpenisse was de helpmat-gever en het paard van de Graaf was de uitvoerder. Overigens was er nog lang geen sprake van 'zelfmat', dus laat dat een troost zijn voor Scherpenisse.

Nieuwkomer Ronald Heijboer speelde een lang gelijk opgaande partij tegen Raymond Leemreijze en liet zien dat met gedegen thuisschaak er zeker geen drempel hoeft te zijn om de sprong eens te wagen om je vaardigheden op een vereniging te laten zien en te vergroten. Zowel de mist als zijn tegenstander bleken deze avond geen belemmering om in het eindspel de overwinning naar zich toe te trekken.

Joost van Eenennaam wist ook in het eindspel zijn pionnen voorsprong om te zetten in een punt tegen Wilco Lindhout. Jan de Graaf bezorgde huize de Graaf en Poortvliet een clean sweep door Adrian Stoutjesdijk te vloeren.

Resteerden er nog de vier partijen in de externe competitie tussen Denk en zet A en Goes B. Op papier waren wij de underdog. Dit ratingverschil kwam in de partij op het derde bord tussen Peter van de Breevaart en Erwin Kloosterman ook tot uiting. Kloosterman hield goed de druk op het centrale pionnencluster op de achterste rijen van van de Breevaart en liet laatstgenoemde nooit in zijn spel komen (0-1).

Op dat moment waren op het eerste bord Sebastiaan Koedoot en Rinus Burgerhoff beide in de laatste minuten gekomen. Koedoot had veel tijd geïnvesteerd in de opening en onder het mom van 'kennis is macht' was Burgerhoff hier beter uit gekomen, zowel in tijd als stelling. Toch wist de Denk en Zetter zich in een complex middenspel terug in de partij te zetten, waarbij hij zelfs een pion voorkwam, nota bene de vrijpion van de Goesenaar. Hoewel de mist op dat moment buiten was opgetrokken, leek die op dat moment in Koedoots hoofd te zijn ingedaald. Nadat Kh6 niet het beste veld was om uit de torenschaak te lopen, vond Burgerhoff op dat moment in de kleine resterende minuut ook niet de beste voortzetting, waarna Toren e2xg2+ Koedoot toch nog een pion extra zou opleveren inclusief torenruil en een overeenkomstige +2 evaluatie, maar er werd voor Dxb2 gekozen, waarbij een mat op eigen koning in twee simpelweg gemist werd. Dat zag de sympathieke Burgerhoff (natuurlijk) dan weer wel.... (0-2).

Invaller Johnny van den Berge kon in het eindspel weinig met zijn pion extra tegen Eliza de Jong. De Goese speelster kent haar eindspelen en wist dan ook op het vierde bord de remise en de overwinning voor de bezoek(st)ers veilig te stellen (0,5 – 2,5).

Aangezien de laatste partij ook in voortdurende tijdnoodfase zat, zou die dan ook wel snel zijn afgelopen. Rick van de Breevaart en Remco van de Braak maakten er (op dat moment) een attractieve cliffhanger van door allebei vol voor hun eigen plan te gaan. Van de Braak snoepte met zijn toren en loper de witte damevleugelpionnen op en van de Breevaart viel met zijn torens op de zevende en achtste rij binnen, wat hem een kwaliteit opleverde.

Een kleinigheidje blijf je altijd houden, want door het zwarte pionsnoepen met bijbehorende schaakjes stonden de witte koning, zijn evenknie en de zwarte pionnen zodanig gepositioneerd dat er bijna een matnet was ontstaan. Maar bijna is niet helemaal en het zou van de Braak hoogstens een loper kostten, maar wel vrij baan opleveren voor zijn sloot aan vrijpionnen op de damevleugel. Beiden besloten om het anders te spelen en van de Braak wilde zichtbaar zijn toren op dezelfde lijn als zijn koning en loper plaatsen, realiseerde zich toen dat dit alsnog zijn loper zou kosten inclusief torenruil (per saldo dus een toren achter dan tegen een sloot aan vrijpionnen), zette zijn toren weer terug en besloot alsnog voor deze ruil te gaan, met de afweging dat die kleine mannetjes op de damevleugel de toren wel zouden aftroeven.

Aldus gebeurde en van de Breevaart moest inderdaad op den duur zijn toren geven voor twee vrijpionnen, waarna van de Braak met zijn (op dat moment virtuele) laatste pion wist te promoveren. Maar ja wit had ook nog twee pionnen, waarbij er één op dat moment ook promoveerde. En toen kon het lange proberen en wachten beginnen: dame plus randpion tegen dame. Theoretisch remise (volgens de tablebase), maar toch maar eens kijken of er eens een winstpartij voor Denk en Zet kon komen. Regelmatig keken de omstanders elkaar vertwijfeld aan wanneer het witte randpionnetje toch weer een veldje verder kon en er weer opnieuw geteld kon gaan worden tot 50. Verder dan h6 kwam de pion echter niet. Van de Breevaart bespaarde ook het op den duur mogelijke kunnen inroepen van de 50 zetten regel door na 118 zetten remise aan te bieden. Van de Braak twijfelde gekscherend nog even om te proberen om het derde notitieblaadje te halen, maar na vernietigende blikken van meerdere kanten besloot hij op deze vroege zaterdagochtend de kerstgedachte eer aan te doen (1-3).

De kortste partij 10 zetten. de langste partij 118 zetten. Of dit verschil nu het gevolg is van de mist of niet, feit is dat Denk en Zet A nog steeds stijf onderaan staat in de eerste klasse, maar die mogelijkheid was aan het begin van dit seizoen al glashelder.