Op vooralsnog de laatste mooie dag van deze zomer  werd om klokslag acht uur na een paar maanden de deur van de historische schaakzolder weer ontsloten. Dit klinkt enigszins poëtischer dan de feiten (maar is dat juist niet een kenmerk van poëzie?), want eerder was de deur al geopend door Wilco Lindhout (cs) om de locatie te voorzien van de nodige (fris)dranken en spijzen. Wederom dank daarvoor!

Na de zomerstop komen de schakers altijd weer met een andere instelling op de zolder. Hiermee wordt niet gedoeld op de goedgezindheid: iedereen begroet elkaar hartelijk en deelt de verhalen van de vakantie. Wat wordt er dan wel bedoeld? Nou, vooral de mate van voorbereiding op de eerste ronde,  waar bij het ingaan hiervan iedereen op nul begint. Sommige schakers hebben zich voorbereid en proberen de geleerde theorie van de afgelopen weken/maanden toe te passen op het bord. Andere schakers zitten te staren naar het bord met het idee van: “oja zo zien het schaakbord en de stukken eruit: met welke zet zal ik eens beginnen?”.

Hoe dan ook, al de twaalf aanwezige schakers bleken na een tijdje (voor sommige wennen) toch allemaal weer honger in het spel te hebben. Dit kwam ook tot uiting in de uitslagen. Geen remises, dus de titel van dit stukje had figuurlijk ook betrekking op zes schakers.

De indeling verloopt de eerste ronde op de wijze zoals bij meerdere verenigingen: de beste (van vorig jaar) tegen degene die (vorig jaar) als beste van het rechterrijtje is geëindigd etc.  Elk jaar levert dit wel één of meerdere verrassingen op en dit jaar was er net zoals vorig jaar een verrassing (op papier - uitgaande van de indelingsmethodiek), welke eigenlijk toch geen verrassing was.

Ibrahim Bajramovic wist in ieder geval de eerste uitslag neer te zetten tegen Hans Smits. Nadat Bajramovic gewonnen had wist ook Bart Hertog zijn eerste winstpartij te scoren tegen debutant Juan de Graaf. Laatstgenoemde liet zijn dame opjagen en opsluiten, maar de Graaf junior zal komend seizoen nog wel van zich doen spreken. De andere junior Joost van Eenennaam wist Guido van de Breevaart te verschalken. Via een naar eigen zeggen logische torenzet ging er een pion vallen en hoewel het spel nog wel even duurde, liet van Eenennaam zich het punt niet meer ontfutselen.

Andries de Meyer is zeker geen debutant, maar heeft zich wel voorgenomen om dit jaar vaker te spelen in de interne competitie. Hoewel de Meyer in het verleden al bewezen heeft dat hij ijzersterke potten kan neerzetten, was Johnny van de Berge hem deze avond te slim af. Ondertussen had Rick van de Breevaart ook Raymond Leemreijze op de knieën gekregen.

Tenslotte speelde Sebastiaan Koedoot traditiegetrouw weer eens de langste partij, maar misschien moet hij in het begin toch eens wat minder lang nadenken. De CK mocht het opnemen tegen Peter van de Breevaart. In een interessante partij zag Koedoot op het kritieke moment wel de juiste voortzetting, maar vond deze niet goed genoeg en koos voor de kwaliteit voorsprong ten koste van een pion. Dankzij het loperpaar van van de Breevaart was de kwaliteit voorsprong alleen op papier een voordeel. Toen Koedoot in de al even durende tijdnood in mindere stelling  mistastte en via een (voor hem) verborgen schaakje een paard verloor was ‘de verrassing’ een feit.  Geen echte verrassing natuurlijk om te verliezen van een voormalig clubkampioen (en wellicht ook de komende clubkampioen?).

En de verrassende uitslag uit de eerste ronde van vorig jaar? Zelfde slachtoffer, andere opponent. Enfin, de kop is eraf. Ook wat betreft de schaakverslagen van dit seizoen…